Skip to main content

ŚB 6.14.27

Devanagari

श्रीशुक उवाच
इत्यर्थित: स भगवान् कृपालुर्ब्रह्मण: सुत: ।
श्रपयित्वा चरुं त्वाष्ट्रं त्वष्टारमयजद्विभु: ॥ २७ ॥

Text

śrī-śuka uvāca
ity arthitaḥ sa bhagavān
kṛpālur brahmaṇaḥ sutaḥ
śrapayitvā caruṁ tvāṣṭraṁ
tvaṣṭāram ayajad vibhuḥ

Synonyms

śrī-śukaḥ uvāca — Śrī Śukadeva Gosvāmī said; iti — thus; arthitaḥ — being requested; saḥ — he (Aṅgirā Ṛṣi); bhagavān — the most powerful; kṛpāluḥ — being very merciful; brahmaṇaḥ — of Lord Brahmā; sutaḥ — a son (born of Lord Brahmā’s mind); śrapayitvā — after causing to cook; carum — a specific oblation of sweetrice; tvāṣṭram — meant for the demigod known as Tvaṣṭā; tvaṣṭāram — Tvaṣṭā; ayajat — he worshiped; vibhuḥ — the great sage.

Translation

In response to the request of Mahārāja Citraketu, Aṅgirā Ṛṣi, who was born of Lord Brahmā’s mind, was very merciful toward him. Because the sage was a greatly powerful personality, he performed a sacrifice by offering oblations of sweetrice to Tvaṣṭā.