Skip to main content

CC Ādi-līlā 1.4

Texto

anarpita-carīṁ cirāt karuṇayāvatīrṇaḥ kalau
samarpayitum unnatojjvala-rasāṁ sva-bhakti-śriyam
hariḥ puraṭa-sundara-dyuti-kadamba-sandīpitaḥ
sadā hṛdaya-kandare sphuratu vaḥ śacī-nandanaḥ

Palabra por palabra

anarpita—no otorgado; carīm—habiendo sido anteriormente; cirāt—por mucho tiempo; karuṇayā—por misericordia sin causa; avatīrṇaḥ—descendió; kalau—en la era de Kali; samarpayitum—para otorgar; unnata—elevada; ujjvala-rasām—la dulzura conyugal; sva-bhakti—de Su propio servicio; śriyam—el tesoro; hariḥ—el Señor Supremo; puraṭa—que el oro; sundara—más hermoso; dyuti—del resplandor; kadamba—con una gran cantidad; sandīpitaḥ—iluminada; sadā—siempre; hṛdaya-kandare—en la cavidad del corazón; sphuratu—que Se manifieste; vaḥ—a ti; śacī-nandanaḥ—el hijo de madre Śacī.

Traducción

Que el Señor Supremo, a quien Se conoce como hijo de Śrīmatī Śacī-devī, Se sitúe trascendentalmente en lo más íntimo de tu corazón. Resplandeciente con el brillo del oro fundido, ha aparecido en la era de Kali, por Su misericordia sin causa, para otorgar lo que ninguna encarnación había ofrecido jamás: la melosidad más sublime y radiante, la melosidad del amor conyugal.