Skip to main content

CC Ādi-līlā 4.66

Texto

sattvaṁ viśuddhaṁ vasudeva-śabditaṁ
yad īyate tatra pumān apāvṛtaḥ
sattve ca tasmin bhagavān vāsudevo
hy adhokṣajo me manasā vidhīyate

Palabra por palabra

sattvam—existencia; viśuddham—pura; vasudeva-śabditam—llamada vasudeva; yat—de la cual; īyate—aparece; tatra—en esa; pumān—la Suprema Personalidad de Dios; apāvṛtaḥ—sin cubierta alguna; sattve—en bondad; ca—y; tasmin—esa; bhagavān—la Suprema Personalidad de Dios; vāsudevaḥ—Vāsudeva; hi—ciertamente; adhokṣajaḥ—que está más allá de los sentidos; me—mi; manasā—por la mente; vidhīyate—se logra.

Traducción

«La condición de la bondad pura [śuddha-sattva] en la que la Suprema Personalidad de Dios aparece sin cubierta alguna, se llama vasudeva. En ese estado puro, el Dios Supremo, que está más allá de los sentidos materiales y al que se conoce como Vāsudeva, es percibido por mi mente.»

Significado

Este verso del Śrīmad-Bhāgavatam (4.3.23), el cual fue pronunciado por Śiva cuando condenó a Dakṣa, el padre de Satī, por oponerse a Viṣṇu, confirma, sin duda alguna, que Śrī Kṛṣṇa, Su nombre, Su fama, Sus cualidades y todo lo que se refiere a Sus enseres, existen en la sandhinī-śakti de la potencia interna del Señor.