Skip to main content

CC Antya-līlā 14.120

Texto

samīpe nīlādreś caṭaka-giri-rājasya kalanād
aye goṣṭhe govardhana-giri-patiṁ lokitum itaḥ
vrajann asmīty uktvā pramada iva dhāvann avadhṛto
gaṇaiḥ svair gaurāṅgo hṛdaya udayan māṁ madayati

Palabra por palabra

samīpe — cerca; nīlādreḥ — de Jagannātha Purī; caṭaka — llamada Caṭaka; giri-rājasya — el rey de las colinas de arena; kalanāt — debido a ver; aye — ¡oh!; goṣṭhe — al lugar para pastar vacas; govardhana-giri-patim — Govardhana, el rey de las colinas; lokitum — para ver; itaḥ — desde aquí; vrajan — yendo; asmi — Yo estoy; iti — así; uktvā — diciendo; pramadaḥ — enloquecido; iva — como si; dhāvan — correr; avadhṛtaḥ — siendo seguido; gaṇaiḥ — por los devotos; svaiḥ — propios; gaurāṅgaḥ — el Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu; hṛdaye — en el corazón; udayan — despertando; mām — a mí; madayati — hace enloquecer.

Traducción

«Cerca de Jagannātha Purī hay una gran duna de arena conocida con el nombre de Caṭaka-parvata. Al ver la colina, Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo: «¡Oh, iré a la tierra de Vraja a ver la colina Govardhana!». Entonces echó a correr como un loco hacia ella, y todos los vaiṣṇavas corrieron tras Él. Esta escena cobra vida en mi corazón y me hace enloquecer.»

Significado

Este verso es el Gaurāṅga-stava-kalpavṛkṣa 8.