Skip to main content

CC Antya-līlā 16.129

Texto

śuṣka bāṅśera lāṭhikhāna,eta kare apamāna,
ei daśā karila, gosāñi
nā sahi’ ki karite pāri,
tāhe rahi mauna dhari’,
corāra māke ḍāki’ kāndite nāi

Palabra por palabra

śuṣka — seca; bāṅśera — de bambú; lāṭhi-khāna — una caña; eta — esa; kare apamāna — insulta; ei — ésa; daśā — condición; karila — ha hecho; gosāñi — el amo; sahi’ — no tolerar; ki — qué; karite pāri — podemos hacer; tāhe — en ese momento; rahi — permanecemos; mauna dhari’ — guardando silencio; corāra — de un ladrón; māke — para la madre; ḍāki’ — llamando; kāndite — llorar; nāi — no es posible.

Traducción

«Esa flauta no es más que una caña de bambú seca, pero actúa como nuestro amo y nos insulta de tantas formas que nos pone en una situación muy difícil. ¿Qué podemos hacer, más que tolerarlo? La madre de un ladrón no puede clamar pidiendo justicia cuando castigan a su hijo. Por eso, simplemente nos callamos.