Skip to main content

CC Antya-līlā 20.47

Texto

āśliṣya vā pāda-ratāṁ pinaṣṭu mām
adarśanān marma-hatāṁ karotu vā
yathā tathā vā vidadhātu lampaṭo
mat-prāṇa-nāthas tu sa eva nāparaḥ

Palabra por palabra

āśliṣya — abrazar con gran placer; — o; pāda-ratām — que ha caído a los pies de loto; pinaṣṭu — que Él pisotee; mām — a Mí; adarśanāt — no siendo visible; marma-hatām — con el corazón roto; karotu — que Él haga; — o; yathā — como (Él guste); tathā — así; — o; vidadhātu — que Él haga; lampaṭaḥ — un libertino, que anda con otras mujeres; mat-prāṇa-nāthaḥ — el Señor de Mi vida; tu — pero; saḥ — Él; eva — solamente; na aparaḥ — ningún otro.

Traducción

«“Que Kṛṣṇa estreche entre Sus brazos a esta sirvienta que ha caído a Sus pies de loto, o que Me pisotee o Me rompa el corazón y no me permita verle nunca más. Al fin y al cabo, es un libertino y puede hacer lo que Le plazca, pero, aun así, sólo Él, y nadie más, es el Señor adorable de Mi corazón.”