Skip to main content

CC Antya-līlā 9.77

Texto

tat te ’nukampāṁ su-samīkṣamāṇo
bhuñjāna evātma-kṛtaṁ vipākam
hṛd-vāg-vapurbhir vidadhan namas te
jīveta yo mukti-pade sa dāya-bhāk

Palabra por palabra

tat — por lo tanto; te — Tu; anukampām — compasión; su-samīkṣamāṇaḥ — esperando; bhuñjānaḥ — soportar; eva — ciertamente; ātma-kṛtam — hecho por él mismo; vipākam — resultados fruitivos; hṛt — con el corazón; vāk — palabras; vapurbhiḥ — y cuerpo; vidadhat — ofrecer; namaḥ — reverencias; te — a Ti; jīveta — que viva; yaḥ — todo el que; mukti-pade — como servicio devocional; saḥ — él; dāya-bhāk — un candidato genuino.

Traducción

«“Quien aspira a Tu compasión, y de ese modo tolera toda clase de circunstancias adversas debidas al karma de sus fechorías pasadas, ocupándose siempre en Tu servicio devocional con mente, cuerpo y palabras, y ofreciéndote siempre reverencias, es ciertamente un candidato genunino para ser Tu devoto puro.”

Significado

Este verso pertenece al Śrīmad-Bhāgavatam (10.14.8).