Skip to main content

CC Madhya-līlā 14.189

Texto

puraḥ kṛṣṇālokāt sthagita-kuṭilāsyā gatir abhūt
tiraścīnaṁ kṛṣṇāmbara-dara-vṛtaṁ śrī-mukham api
calat-tāraṁ sphāraṁ nayana-yugam ābhugnam iti sā
vilāsākhya-svālaṅkaraṇa-valitāsīt priya-mude

Palabra por palabra

puraḥ — frente a Ella; kṛṣṇa-ālokāt — por ver al Señor Kṛṣṇa; sthagita-kuṭilā — Se detuvo y adoptó una actitud de picardía; asyāḥ — de Śrīmatī Rādhārāṇī; gatiḥ — el paso; abhūt — fue; tiraścīnam — siendo astuta; kṛṣṇa-ambara — con una prenda azul; dara-vṛtam — cubierta; śrī-mukham api — Su cara también; calat-tāram — como estrellas que se mueven; sphāram — amplios; nayana-yugam — el par de ojos; ābhugnam — muy curvados; iti — así; — Ella (Rādhārāṇī); vilāsa-ākhya — llamado vilāsa; sva-alaṅkaraṇa — con adornos personales; valita — adornada; āsīt — estaba; priya-mude — sólo para aumentar el placer de Śrī Kṛṣṇa.

Traducción

«“Cuando Śrīmatī Rādhārāṇī vio al Señor Kṛṣṇa directamente ante Ella, detuvo Su paso y adoptó una actitud de enfrentamiento. Aunque escondía Su rostro tras el ligero velo azul de Su vestido, Sus ojos, grandes, curvados y resplandecientes, se turbaron. Así Se adornó con las galas de vilāsa, y Su belleza aumentó para dar placer a Śrī Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios.”