Skip to main content

CC Madhya-līlā 2.36

Texto

yadā yāto daivān madhu-ripur asau locana-pathaṁ
tadāsmākaṁ ceto madana-hatakenāhṛtam abhūt
punar yasminn eṣa kṣaṇam api dṛśor eti padavīṁ
vidhāsyāmas tasminn akhila-ghaṭikā ratna-khacitāḥ

Palabra por palabra

yadā — cuando; yātaḥ — entra en; daivāt — por casualidad; madhu-ripuḥ — el enemigo del demonio Madhu; asau — Él; locana-patham — en la senda de los ojos; tadā — en ese momento; asmākam — nuestra; cetaḥ — conciencia; madana-hatakena — por el malvado Cupido; āhṛtam — robada; abhūt — se ha vuelto; punaḥ — de nuevo; yasmin — cuando; eṣaḥ — Kṛṣṇa; kṣaṇam api — hasta por un momento; dṛśoḥ — de los ojos; eti — va a; padavīm — la senda; vidhāsyāmaḥ — haremos; tasmin — en ese momento; akhila — todas; ghaṭikāḥ — indicaciones de tiempo; ratna-khacitāḥ — adornadas con joyas.

Traducción

«Si, por casualidad, la trascendental forma de Kṛṣṇa entra en el campo de Mi visión, Mi corazón, herido por tantos golpes, caerá en manos de Cupido, la felicidad en persona. Como no pude ver la hermosa forma de Kṛṣṇa hasta la plena satisfacción de mi corazón, cuando vuelva a verla, decoraré las fases del tiempo con muchas joyas.»

Significado

Este es un verso hablado por Śrīmatī Rādhārāṇī en el Jagannātha-vallabha-nāṭaka (3.11), de Rāmānanda Rāya.