CC Madhya-līlā 2.37
Texto
ye kāle vā svapane, dekhinu vaṁśī-vadane,
sei kāle āilā dui vairi
‘ānanda’ āra ‘madana’, hari’ nila mora mana,
dekhite nā pāinu netra bhari’
sei kāle āilā dui vairi
‘ānanda’ āra ‘madana’, hari’ nila mora mana,
dekhite nā pāinu netra bhari’
Palabra por palabra
ye kāle — en el momento; vā svapane — o en sueños; dekhinu — Yo veía; vaṁśī-vadane — la cara del Señor Kṛṣṇa con Su flauta; sei kāle — en ese momento; āilā — aparecían; dui — dos; vairi — enemigos; ānanda — el placer; āra — y; madana — Cupido; hari’ — robando; nila — se llevaban; mora — Mía; mana — mente; dekhite — ver; nā — no; pāinu — podía; netra — ojos; bhari’ — satisfaciendo.
Traducción
«Siempre que tuve la oportunidad de ver la cara y la flauta del Señor Kṛṣṇa, aunque fuera en sueños, dos enemigos se Me aparecían. Eran el placer y Cupido, y como ellos Me robaban la mente, Mis ojos nunca pudieron ver la cara de Kṛṣṇa a su entera satisfacción.»