Skip to main content

CC Madhya-līlā 25.128

Texto

visṛjati hṛdayaṁ na yasya sākṣād
dharir avaśābhihito ’py aghaugha-nāśaḥ
praṇaya-rasanayā dhṛtāṅghri-padmaḥ
sa bhavati bhāgavata-pradhāna uktaḥ

Palabra por palabra

visṛjati — abandona; hṛdayam — el corazón; na — no; yasya — cuyo; sākṣāt — directamente; hariḥ — la Suprema Personalidad de Dios; avaśa-abhihitaḥ — que es glorificado de forma automática o sin atención; api — aunque; agha-ogha-nāśaḥ — que destruye toda clase de ofensas no auspiciosas para el devoto; praṇaya-rasanayā — con la cuerda del amor; dhṛta-aṅghri-padmaḥ — cuyos pies de loto son atados; saḥ — ese devoto; bhavati — es; bhāgavata-pradhānaḥ — el devoto más elevado; uktaḥ — se dice.

Traducción

«“Hari, la Suprema Personalidad de Dios, que destruye todo lo que no es auspicioso para Su devoto, no abandona el corazón de Sus devotos incluso si ellos no ponen la debida atención al recordarle y cantar acerca de Él. Eso se debe a que la cuerda del amor mantiene al Señor siempre atado al corazón de los devotos. A esos devotos se les debe considerar muy elevados.

Significado

Esta cita pertenece al Śrīmad-Bhāgavatam (11.2.55).