Skip to main content

CC Madhya-līlā 8.69

Texto

nānopacāra-kṛta-pūjanam ārta-bandhoḥ
premṇaiva bhakta-hṛdayaṁ sukha-vidrutaṁ syāt
yāvat kṣud asti jaṭhare jaraṭhā pipāsā
tāvat sukhāya bhavato nanu bhakṣya-peye

Palabra por palabra

nānā-upacāra — con variedad de ofrendas; kṛta — realizada; pūjanam — adoración; ārta-bandhoḥ — de la Suprema Personalidad de Dios, que es el amigo de todas las personas afligidas; premṇā — con amor extático; eva — en verdad; bhakta-hṛdayam — el corazón del devoto; sukha-vidrutam — derretido de felicidad trascendental; syāt — se vuelve; yāvat — mientras; kṣut — apetito; asti — hay; jaṭhare — en el estómago; jaraṭhā — fuerte; pipāsā — sed; tāvat — mientras; sukhāya — por felicidad; bhavataḥ — son; nanu — en verdad; bhakṣya — comestibles; peye — y bebidas.

Traducción

Rāmānanda Rāya continuó: «Cuando hay hambre y sed en el estómago, una variedad de comida y de bebida nos hacen sentir muy felices. De modo parecido, cuando se adora al Señor con amor puro, la variedad de actividades llevadas a cabo en el curso de esa adoración despiertan bienaventuranza trascendental en el corazón del devoto.»