Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 10.12.16

Texto

iti vyavasyājagaraṁ bṛhad vapuḥ
sa yojanāyāma-mahādri-pīvaram
dhṛtvādbhutaṁ vyātta-guhānanaṁ tadā
pathi vyaśeta grasanāśayā khalaḥ

Palabra por palabra

iti — de ese modo; vyavasya — decidiendo; ājagaram — serpiente pitón; bṛhat vapuḥ — un cuerpo enorme; saḥ — Aghāsura; yojana-āyāma — que ocupaba una extensión de trece kilómetros; mahā-adri-pīvaram — grueso como una gran montaña; dhṛtvā — adoptando esa forma; adbhutam — maravillosa; vyātta — expandió; guhā-ānanam — con una boca como una gran caverna en la montaña; tadā — en ese momento; pathi — en el camino; vyaśeta — ocupó; grasana-āśayā — dispuesto a tragarse a los pastorcillos; khalaḥ — el muy malvado.

Traducción

Después de tomar esa decisión, el malvado Aghāsura adoptó la forma de una enorme serpiente pitón, tan gruesa como una gran montaña y de una longitud de trece kilómetros. Después de adoptar aquel maravilloso cuerpo de serpiente, abrió su boca, que era como una gran cueva en las montañas, y se tendió en el camino esperando a Kṛṣṇa y a Sus compañeros, los pastorcillos de vacas, para tragárselos.