Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 4.9.34

Texto

mayaitat prārthitaṁ vyarthaṁ
cikitseva gatāyuṣi
prasādya jagad-ātmānaṁ
tapasā duṣprasādanam
bhava-cchidam ayāce ’haṁ
bhavaṁ bhāgya-vivarjitaḥ

Palabra por palabra

mayā — por mí; etat — esto; prārthitam — orado por; vyartham — inútilmente; cikitsā — tratamiento; iva — como; gata — ha terminado; āyuṣi — para alguien cuya vida; prasādya — después de satisfacer; jagat-ātmānam — al alma del universo; tapasā — con austeridad; duṣprasādanam — quien es muy difícil de satisfacer; bhava-chidam — la Personalidad de Dios, que puede cortar la cadena de nacimientos y muertes; ayāce — orado por; aham — yo; bhavam — el ciclo de nacimientos y muertes; bhāgya — fortuna; vivarjitaḥ — estar sin.

Traducción

Satisfacer a la Suprema Personalidad de Dios es muy difícil, pero en mi caso, aunque he satisfecho a la Superalma de todo el universo, solo he orado por cosas inútiles. Me he comportado como el que trata de curar a alguien que ya ha muerto. ¡Que desdichado soy! A pesar de encontrar al Señor Supremo, que puede cortar el vínculo que nos une al nacimiento y la muerte, he orado pidiendo de nuevo la misma condición.

Significado

A veces sucede que un devoto ocupado en el servicio amoroso del Señor desea algún beneficio material a cambio de su servicio. Esa no es la manera correcta de desempeñar servicio devocional. Cuando un devoto actúa así, por supuesto, es por ignorancia, pero Dhruva Mahārāja lamenta haberse comportado de esa forma.