Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 6.10.29

Texto

te sva-prayāsaṁ vitathaṁ nirīkṣya
harāv abhaktā hata-yuddha-darpāḥ
palāyanāyāji-mukhe visṛjya
patiṁ manas te dadhur ātta-sārāḥ

Palabra por palabra

te — ellos (los demonios); sva-prayāsam — sus propios esfuerzos; vitatham — en vano; nirīkṣya — al ver; harau abhaktāḥ — los asuras, aquellos que no son devotos de la Suprema Personalidad de Dios; hata — derrotado; yuddha-darpāḥ — su orgullo de guerreros; palāyanāya — para abandonar el campo de batalla; āji-mukhe — cuando la batalla acababa de comenzar; visṛjya — abandonando; patim — a su comandante, Vṛtrāsura; manaḥ — sus mentes; te — todos ellos; dadhuḥ — dieron; ātta-sārāḥ — cuyo valor les había sido quitado.

Traducción

Los asuras, que nunca son devotos del Señor Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios, perdieron su orgullo de guerreros cuando vieron que todos sus esfuerzos habían sido en vano. Abandonando a su jefe cuando la batalla acababa de comenzar decidieron huir, pues el enemigo les había hecho perder el valor.