Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 6.10.31

Texto

kālopapannāṁ rucirāṁ manasvināṁ
jagāda vācaṁ puruṣa-pravīraḥ
he vipracitte namuce puloman
mayānarvañ chambara me śṛṇudhvam

Palabra por palabra

kāla-upapannām — adecuadas al momento y las circunstancias; rucirām — muy hermosas; manasvinām — a las grandes personalidades, de mente profunda; jagāda — habló; vācam — palabras; puruṣa-pravīraḥ — el héroe entre los héroes, Vṛtrāsura; he — ¡oh!; vipracitte — Vipracitti; namuce — ¡oh, Namuci!; puloman — ¡oh, Pulomā!; maya — ¡oh, Maya!; anarvan — ¡oh, Anarvā!; śambara — ¡oh, Śambara!; me — de mí; śṛṇudhvam — por favor, escuchen.

Traducción

Conforme a su posición, al momento y a las circunstancias, Vṛtrāsura, el héroe entre los héroes, pronunció palabras dignas de la aprobación de hombres reflexivos. Vṛtrāsura llamó a los héroes de los demonios: «¡Oh, Vipracitti!, ¡oh, Namuci!, ¡oh, Pulomā!, ¡oh, Maya, Anarvā y Śambara!, por favor, escúchenme y no huyan!».