Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 6.17.22

Texto

na tasya kaścid dayitaḥ pratīpo
na jñāti-bandhur na paro na ca svaḥ
samasya sarvatra nirañjanasya
sukhe na rāgaḥ kuta eva roṣaḥ

Palabra por palabra

na — no; tasya — de Él (del Señor Supremo); kaścit — nadie; dayitaḥ — querido; pratīpaḥ — no querido; na — ni; jñāti — pariente; bandhuḥ — amigo; na — ni; paraḥ — otro; na — ni; ca — también; svaḥ — propio; samasya — que es ecuánime; sarvatra — en todas partes; nirañjanasya — sin ser afectado por la naturaleza material; sukhe — en la felicidad; na — no; rāgaḥ — apego; kutaḥ — de donde; eva — en verdad; roṣaḥ — ira.

Traducción

La Suprema Personalidad de Dios tiene la misma actitud hacia todas las entidades vivientes. Por lo tanto, para Él, nadie es muy querido, y nadie es un gran enemigo; no tiene amigos ni parientes. Como está desapegado del mundo material, ni está apegado a lo que se llama felicidad, ni detesta los supuestos sufrimientos. Esas dos palabras, felicidad y sufrimiento, son relativas. El Señor siempre es feliz, y, por lo tanto, para Él el sufrimiento no existe.