Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 6.3.34

Texto

itthaṁ svabhartṛ-gaditaṁ bhagavan-mahitvaṁ
saṁsmṛtya vismita-dhiyo yama-kiṅkarās te
naivācyutāśraya-janaṁ pratiśaṅkamānā
draṣṭuṁ ca bibhyati tataḥ prabhṛti sma rājan

Palabra por palabra

ittham — de ese poder; sva-bhartṛ-gaditam — explicada por su amo (Yamarāja); bhagavat-mahitvam — la gloria extraordinaria de la Suprema Personalidad de Dios, y de Su nombre, fama, forma y atributos; saṁsmṛtya — recordando; vismita-dhiyaḥ — cuyas mentes estaban llenas de asombro; yama-kiṅkarāḥ — todos los sirvientes de Yamarāja; te — ellos; na — no; eva — en verdad; acyuta-āśraya-janam — una persona que se ha refugiado en los pies de loto de Acyuta, el Señor Kṛṣṇa; pratiśaṅkamānāḥ — siempre temiendo; draṣṭum — ver; ca — y; bibhyati — sienten miedo; tataḥ prabhṛti — comenzando por ellos; sma — en verdad; rājan — ¡oh, rey!

Traducción

Tras escuchar de labios de su amo las extraordinarias glorias del Señor, junto con las glorias de Su nombre, fama y atributos, los yamadūtas se sintieron completamente asombrados. Desde entonces, tan pronto como ven a un devoto, sienten miedo de él y no se atreven a mirarlo de nuevo.

Significado

A partir de este incidente, los yamadūtas han abandonado la peligrosa costumbre de acercarse a los devotos. Para los yamadūtas, los devotos son peligrosos.