Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 7.2.18-19

Texto

śakuniṁ śambaraṁ dhṛṣṭiṁ
bhūtasantāpanaṁ vṛkam
kālanābhaṁ mahānābhaṁ
hariśmaśrum athotkacam
tan-mātaraṁ ruṣābhānuṁ
ditiṁ ca jananīṁ girā
ślakṣṇayā deśa-kāla-jña
idam āha janeśvara

Palabra por palabra

śakunim — a Śakuni; śambaram — a Śambara; dhṛṣṭim — a Dhṛṣṭi; bhūtasantāpanam — a Bhūtasantāpana; vṛkam — a Vṛka; kālanābham — a Kālanābha; mahānābham — a Mahānābha; hariśmaśrum — a Hariśmaśru; atha — así como; utkacam — a Utkaca; tat-mātaram — a la madre de estos; ruṣābhānum — a Ruṣābhānum; ditim — a Diti; ca — y; jananīm — a su propia madre; girā — con palabras; ślakṣṇayā — muy dulces; deśa-kāla-jñaḥ — que era muy experto en comprender el momento y la situación; idam — este; āha — dijo; jana-īśvara — ¡oh, rey!

Traducción

¡Oh, rey!, Hiraṇyakaśipu era un gran político, y a pesar de que estaba extremadamente iracundo, supo cómo actuar conforme a la situación y el momento. Con dulces palabras, se dispuso a tranquilizar a sus sobrinos, Śakuni, Śambara, Dhṛṣṭi, Bhūtasantāpana, Vṛka, Kālanābha, Mahānābha, Hariśmaśru y Utkaca. Consoló también a su cuñada, Ruṣābhānu, que era la madre de todos ellos, así como a Diti, su propia madre. Sus palabras fueron las siguientes.