Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 8.22.8

Texto

pitāmaho me bhavadīya-sammataḥ
prahrāda āviṣkṛta-sādhu-vādaḥ
bhavad-vipakṣeṇa vicitra-vaiśasaṁ
samprāpitas tvaṁ paramaḥ sva-pitrā

Palabra por palabra

pitāmahaḥ — abuelo; me — mío; bhavadīya-sammataḥ — que cuenta con la aprobación de los devotos de Tu Señoría; prahrādaḥ — Prahlāda Mahārāja; āviṣkṛta-sādhu-vādaḥ — famoso, glorificado como devoto en todas partes; bhavat-vipakṣeṇa — simplemente yendo en contra de Ti; vicitra-vaiśasam — inventando diversas formas de persecución; samprāpitaḥ — sufrió; tvam — Tú; paramaḥ — el refugio supremo; sva-pitrā — por su propio padre.

Traducción

Mi abuelo, Prahlāda Mahārāja, es famoso, y todos Tus devotos reconocen su posición. Aunque su padre, Hiraṇyakaśipu, le atormentó de tantas formas, él se mantuvo fiel en el refugio de Tus pies de loto.

Significado

Un devoto puro como Prahlāda Mahārāja, aunque pueda verse en muchas circunstancias angustiosas, nunca abandona el refugio de la Suprema Personalidad de Dios para buscar otro refugio. El devoto puro nunca se queja de la misericordia de la Suprema Personalidad de Dios. El ejemplo más claro es Prahlāda Mahārāja. Si estudiamos su vida, veremos que, aunque su propio padre, Hiraṇyakaśipu, le sometió a grandes tormentos, él no dejó que su atención se apartara del Señor ni lo más mínimo. Bali Mahārāja, siguiendo los pasos de su abuelo Prahlāda Mahārāja, permaneció firme en su devoción por el Señor, a pesar de que el Señor le había castigado.