Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 8.5.42

Texto

lobho ’dharāt prītir upary abhūd dyutir
nastaḥ paśavyaḥ sparśena kāmaḥ
bhruvor yamaḥ pakṣma-bhavas tu kālaḥ
prasīdatāṁ naḥ sa mahā-vibhūtiḥ

Palabra por palabra

lobhaḥ — la codicia; adharāt — del labio inferior; prītiḥ — el afecto; upari — del labio superior; abhūt — fueron posibles; dyutiḥ — el brillo corporal; nastaḥ — de la nariz; paśavyaḥ — propios de animales; sparśena — por el tacto; kāmaḥ — deseos de disfrute; bhruvoḥ — de las cejas; yamaḥ — fue posible Yamarāja; pakṣma-bhavaḥ — de las pestañas; tu — pero; kālaḥ — el tiempo eterno, que trae la muerte; prasīdatām — Se complazca; naḥ — con nosotros; saḥ — Él; mahā-vibhūtiḥ — la Suprema Personalidad de Dios, que posee gran poder.

Traducción

La codicia se genera de Su labio inferior, el afecto de Su labio superior, el brillo corporal de Su nariz, los deseos de disfrute animal de Su sentido del tacto, Yamarāja de Sus cejas, y el tiempo eterno de Sus pestañas. Que esa Suprema Personalidad de Dios Se complazca con nosotros.