Śrīmad-bhāgavatam 9.15.2-3
Texto
satyāyoś ca śrutañjayaḥ
rayasya suta ekaś ca
jayasya tanayo ’mitaḥ
kāñcano hotrakas tataḥ
tasya jahnuḥ suto gaṅgāṁ
gaṇḍūṣī-kṛtya yo ’pibat
Palabra por palabra
śrutāyoḥ — de Śrutāyu; vasumān — Vasumān; putraḥ — un hijo; satyāyoḥ — de Satyāyu; ca — también; śrutañjayaḥ — un hijo llamado Śrutañjaya; rayasya — de Raya; sutaḥ — un hijo; ekaḥ — de nombre Eka; ca — y; jayasya — de Jaya; tanayaḥ — el hijo; amitaḥ — de nombre Amita; bhīmaḥ — de nombre Bhīma; tu — en verdad; vijayasya — de Vijaya; atha — a continuación; kāñcanaḥ — Kāñcana, el hijo de Bhīma; hotrakaḥ — Hotraka, el hijo de Kāñcana; tataḥ — entonces; tasya — de Hotraka; jahnuḥ — de nombre Jahnu; sutaḥ — un hijo; gaṅgām — toda el agua del Ganges; gaṇḍūṣī-kṛtya — de un sorbo; yaḥ — aquel que (Jahnu); apibat — bebió.
Traducción
El hijo de Śrutāyu fue Vasumān; el hijo de Satyāyu, Śrutañjaya; el hijo de Raya, Eka; el hijo de Jaya, Amita; y el hijo de Vijaya, Bhīma. El hijo de Bhīma fue Kāñcana; el hijo de Kāñcana fue Hotraka; y el hijo de Hotraka fue Jahnu, que se bebió de un sorbo toda el agua del Ganges.